Vrijwilliger Simon: 'Ik wilde iets anders doen – en vond iets bijzonders'

Koffie schenken met aandacht

Elke vrijdagmiddag loopt Simon zijn koffieronde. “Ik krijg een lijst van de zorgcollega’s waarop staat wat de revalidanten mogen drinken. Soms zijn er slikproblemen, dan gebruik ik een verdikkingsmiddel. Daar ben ik voor getraind.” Maar het blijft niet bij koffie en thee. “Het zijn vaak de kleine gesprekjes die het verschil maken. Even écht aandacht geven.”

Filmavonden en Simons kennis van techniek

Simon zag dat er behoefte was aan meer gezelligheid. “Zo ontstond het idee voor een maandelijkse filmavond. Samen met twee andere vrijwilligers organiseer ik die. We kiezen films die herinneringen oproepen, zoals André Rieu of Swiebertje. De zaal zit dan vaak vol.” Zijn technische achtergrond komt goed van pas: “We hebben het geluid verbeterd met extra boxen. Nu is het echt een bioscoopervaring.”

“Het zijn vaak de kleine gesprekjes die het verschil maken. Even écht aandacht geven.”

Een luisterend oor

Wat Simon het meest raakt, zijn de persoonlijke gesprekken. “Sommige mensen zijn verdrietig omdat ze niet meer naar huis kunnen. Anderen voelen zich eenzaam. Dan ben ik soms het enige praatje van de dag.” Hij herinnert zich een man die niet goed uit zijn Bijbel kon lezen. “Ik haalde een Bijbel met grote letters uit de bibliotheek. Zo kon hij toch lezen. Dat zijn waardevolle momenten. Voor de revalidant én voor mij!”

Samenwerken en waardering

Simon voelt zich onderdeel van het team. “De zorgcollega’s zijn blij met onze hulp. We nemen werk uit handen, zoals het koffieschenken en de aandacht die wij kunnen geven aan de revalidanten. En als er iets technisch is, help ik graag.” Ook onderling is er contact. “We hebben als vrijwilligers meerdere bijeenkomsten waar we ideeën uitwisselen en elkaar ondersteunen. Of we worden getraind in het werk wat wij doen, zoals het verdikken van de drankjes. Dat is belangrijk.”

Vrijwilligerswerk als verrijking

Voor Simon is het vrijwilligerswerk meer dan een bezigheid. “Ik leer steeds nieuwe mensen kennen. Dat houdt het afwisselend. En het geeft me het besef dat ik dankbaar mag zijn voor wat ik nog kan. Misschien heb ik het later zelf nodig. Nu kan ik er voor een ander zijn.”