Soms ben ik het enige aanspreekpunt op de dag

Het verschil

Anne vertelt dat je in de zorg intern kan werken: 'Dit noem je in vaktermen 'intramuraal' en betekent dat je in een vaste locatie en met dezelfde bewoners werkt. Je hebt dan ook vaste collega’s waar je mee samenwerkt. In de wijkverpleging werk je 'extramuraal', dat is dus het tegenovergestelde.'

'Het verschil is dus dat je in de wijkverpleging zelfstandig werkt, omdat je ook zelfstandig de wijk in gaat. Dit betekent wel dat je, in mijn ogen, wat zelfvertrouwen en ervaring moet hebben', voegt Anne toe.

Alleen op pad, maar contact met collega's

Anne: 'Je gaat alleen - dus zonder collega's - bij de mensen thuis langs om de dagelijks nodige zorg te leveren. Je doet de zorghandelingen en verpleegtechnische handelingen, maakt een praatje en gaat verder met je route. Je komt zo bij meerdere mensen thuis op één dag. Dat maakt het afwisselend werk!'.

Anne vertelt dat je op een werkdag niet direct samenwerkt met collega’s, maar wel met elkaar belt, de overdrachten bespreekt en elkaar in de teampost ziet. 'De teampost is echt je aanspreekpunt, waar je altijd terechtkunt.'

“Je zou denken dat je niet met collega’s samenwerkt in de wijkverpleging, maar ik voel me echt op handen en voeten gedragen.”  

Ik werk het liefst in de wijk

'Ik was al langere tijd benieuwd naar de wijkverpleging. Ik ben toen gaan zoeken naar vacatures.' Anne stuitte gelijk op een vacature bij Charim. 'Het was een grote overgang om van intramuraal naar extramuraal te gaan, maar ik voelde me erg gezien bij Charim. Ik werd echt warm ontvangen.' Ze legt uit dat dit kwam doordat je de eerste weken meeloopt met een buddy, een collega die je helemaal wegwijs maakt in de routes en hoe je zelfstandig op pad gaat, voordat je volledig alleen de wijk in gaat. “Je zou denken dat je niet met collega’s samenwerkt in de wijkverpleging, maar ik voel me echt op handen en voeten gedragen.”  

Ik heb bij veel mensen een speciale band

De vrijheid, het buiten zijn, de dankbare mensen en de vele uitdagende casussen die ze mag doen vindt ze het leukste aan haar werk. “Je gaat bij jonge en oudere mensen langs. Je hebt veel verpleegtechnische handelingen. Dat vind ik heel leuk en uitdagend om te doen.”  

“Ik heb met best veel mensen een speciale band. Ze kijken allemaal naar je uit. De persoonlijke interesse die ze hebben, zorgt ervoor dat je echt leuke sociale contacten hebt.” Ze geeft een voorbeeld van een mevrouw waar ze altijd komt. “Dan doet ze vrolijk de deur open en zegt: ‘Dag lieverd, ik ben blij dat je er weer bent. Kom toch binnen!’”  
“Voor sommige mensen ben je ook het enige aanspreekpunt op de dag, dus dat maakt het heel dankbaar werk.” 

Je ziet ongeveer 15 cliënten tijdens een route

Het is afhankelijk van de zorgvraag hoe lang je bezig bent bij iemand. “Als iemand wondzorg nodig heeft ben je langer bezig, maar gemiddeld is het een half uurtje. Hierdoor heb je veel afwisselingen en zie je veel verschillende gezichten op één dag.” Op een dagdienst in de wijk zie je rond de 15 mensen. Dit maakt het volgens haar lekker afwisselend. 

Eenmaal in de wijk, wil je niets anders meer

“Als je eenmaal de wijkverpleging in gaat, wil je niet meer anders. Als je houdt van uitdaging, dan is de wijkverpleging echt iets voor jou.” Ook vertelt ze dat veel mensen bang zijn dat ze de teamband gaan missen. “Maar hier hoef je echt niet bang voor te zijn. Je werkt met super betrokken collega’s, ondanks dat je zelfstandig de wijk in gaat.”