Vrijwilliger Truus: 'Ik neem altijd koekjes mee'
Rond achten op maandag is ouderencentrum De Tollekamp in Rhenen erg verlaten, met uitzondering van een aantal bewoners die gezellig om de tafel met elkaar een kopje koffie drinken. De vrijwilliger die de catering op zich neemt, Truus van de Bovenkamp, wordt deze week in 'the picture' gezet.
RHENEN - "In 1990 verhuisde mijn stiefmoeder naar De Tollekamp omdat ze door haar beperkte zichtvermogen niet meer voor zichzelf kon zorgen. Toen ik haar naar haar nieuwe huis bracht hing er een bord dat ze vrijwilligers zochten. Ik heb me gelijk aangemeld. Ik schenk nu al 27 jaar elke maandag met veel plezier koffie voor de bewoners. Je doet die mensen zo'n plezier als je even een praatje met ze maakt."
Echte moeder
Als de vraag welke bewoner extra speciaal voor haar is geweest valt, reageert ze zichtbaar geëmotioneerd. "Mijn biologische moeder heb ik nooit gekend, ik was 6 weken oud toen ze overleed. Ik zie mijn stiefmoeder als mijn echte moeder." Gelukkig weer glimlachend zegt Truus: "Ik mocht haar ook geen stiefmoeder noemen, dat vond ze verschrikkelijk. Thuis werd er nooit over het vroege overlijden van mijn moeder gesproken. Toen ik een bewoner ontmoette die vroeger mijn moeder goed kende was dat erg fijn. Ik heb lange gesprekken met haar gehad. Het was een prachtig mens die veel van mijn vragen over mijn moeder kon beantwoorden. Op het moment dat ze te ziek was om de kamer af te komen bracht ik haar Libelle's. Ze is erg oud geworden, in de negentig."
Waardering
"Het is ontzettend fijn dat je zoveel waardering van de ouderen krijgt. Ze vertellen van alles tegen je. Ook dingen waar je eigenlijk niks mee te maken hebt. Ik kan met iedereen opschieten en bouw veel vriendschappen op. Toch is het dubbel. Als ze hier binnenkomen zijn ze natuurlijk niet de jongste meer, als ze na een aantal jaren overlijden is dat enorm zwaar. Toen ik begon met dit werk was er meer te doen dan nu, er wordt namelijk flink bezuinigd. Dingen als kussens in de rolstoelen en een koekjestrommel zijn er niet meer. Tegenwoordig neem ik zelf altijd koekjes mee. Het zijn kleine dingen die wij heel erg merken.''
Door Job Verberne