Erica Bakker werkt mee aan wervingsfilm van Charim

Een poosje geleden stuurde mijn teamleider naar alle afdelingen een mail met de vraag wie het leuk zou vinden om mee te doen aan een wervingsfilm voor Charim.
Ik typte meteen kort terug: "Ik".
Ik hoefde er geen tél langer over na te denken. Het leek me wel wat omdat ik zelf zo blij ben met mijn functie VIG op de PG afdeling: "Dragonder". Wil dat graag aan anderen overbrengen. Vaak, als mijn vriend mij ophaalt, zit ik de hele autorit van alles  te vertellen over mijn werkdag. Soms zegt hij als we bij zijn huis aankomen: "zal ik je nog even terugbrengen?" Dit, omdat ik bulk van de energie na afloop en hij er af en toe een punthoofd van krijgt.

In de film vertel ik waarom ik voor Charim kies en wat het werken met ouderen zo leuk maakt.
Ik werk al 32 jaar in de zorg. Psychiatrisch verpleegkundige, werken in een beschermde woonvorm, 't Sanatorium, de thuiszorg, Heimerstein en toen de thuiszorg weer in. Ik wilde weer gaan zorgen "onder 1 dak". Ben op zoek gegaan en vond Charim.
Charim betekent: "toegewijd". Ik werk met mijn hart, heb veel inzet en aandacht en ben een zorgtype dus dat leek me wel wat. 
Sinds 6 jaar werk ik nu op  Dragonder. Dit is een kleinschalige woonvoorziening voor ouderen met psychogeriatrische aandoeningen.

Je plukt de dag die telkens weer anders is. Ik kies voor PG omdat je deze doelgroep niet meer hoeft te coachen/ op te voeden of klaar te maken voor terugkeer in de maatschappij. Zij staan centraal en jij raakt creatief in het voldoen aan hun wensen.
Voorbeeld: Als een dame tijdens de warme maaltijd aangeeft: “Ik gaai, ik gaai naar mijn moeder” dan probeer je dat te sturen maar lukt dit niet, laat je haar lekker gaan. Ze pakt haar (winter) jas en ondanks dat het 24 graden in huis is, trek je die bij haar aan en zwaait haar gedag. "Daag, doe de groeten aan je moeder".
Later komt ze wat vermoeid weer terug omdat het lopen over de gang al een hele opgaaf is. Ze ziet je, vraagt je haar jas uit te doen en is blij dat ze een hapje mee kan eten. 

Dit is hun laatste station en jij moet zorgen dat ze die tijd nog kunnen genieten. Dat is heel leuk om te doen.

Voorbeeld: Er kwam een vrouw bij ons wonen die niet goed kon aarden. Ze was in protest. Zat met felle ogen en de armen gekruist op haar bankje en wilde naar huis. Na een poosje bleek dat ze droomde van haar dressoir en dat haar wens was een lekker dik karpet in de kamer te hebben.
Deze dame is intern verhuisd naar een grotere kamer waar deze verlangens werden gerealiseerd en ze knapte geleidelijk aan op. Van de week heeft ze haar 95e verjaardag op haar kamer gevierd met haar familie. Drie grote vlaaien uit Limburg pronkten op haar dressoir (jaja!) en de vrouw voelde zich echt jarig.  

Bovenstaand heb ik verteld tijdens het interview en ik hoop dat ik mensen kan inspireren om bij ons te komen werken.

Erica